✆ 057 791 434
Betrouwbare bondgenoot
Vanuit en voor de praktijk
NL - FR - ENG
Resultaatgericht
Ervaren experts
"Je begint ermee met grote manieren en stopt er dan toch mee."
Je hebt die zin wellicht al horen uitspreken door de "Ik doe niet aan goeie voornemens"-club. Ik hoorde er ook bij. Een jaar geleden verwachtte ik een lastig jaar vol onzekerheden, en dat is exact wat ik heb gekregen. Zouden de oude Hawaïanen dan toch gelijk krijgen? Die zeiden dat energie stroomt waar aandacht naartoe gaat...
Dit jaar wordt het mijne, want ik heb scherpe en ambitieuze doelstellingen uitgeschreven. Maar da's voor een andere keer. Voor het eerst heb ook voornemens. Waarin verschillen die van doelstellingen? Voor mij zijn voornemens afspraken die je met jezelf maakt om het jezelf makkelijker te maken je doelstellingen te bereiken. Om écht top te zijn in mijn job, binnen mijn gezin, binnen mijn vriendengroep is het belangrijk dat ik de beste versie van mezelf ben. Gezond, positief, geduldig, veerkrachtig en doelgericht. Om dat te bekomen heb ik 5 voornemens voor het komende jaar.
's Morgens, de wekker gaat, maar geen paniek want... het is nog maar de eerste. Tussen de wekkers die komen door probeer ik via mijn smartphone de eerste beetjes licht te laten binnensijpelen. Het begint met stilgehouden Whatsappkes lezen. Vervolgens de Mail-app, reclame-mails swipend wissen. Dan de HLN-app open. Het aantal positieve nieuwsberichten? Nul komma nul. Het eerste slechte nieuws sijpelt binnen. Nadat ik de schrijffouten eruit haal bedenk ik me dat ik vaak dat ik een eenzijdige roddelkrant aan het lezen ben. Dan schakel ik over naar de VRT-nieuws app. De berichtgeving blijkt meteen al wat genuanceerder en waardevoller, maar de toon blijft dezelfde. Slecht nieuws. Dan maar iets zoeken waar ik vrolijk van wordt. Aaaaaah... Tiktok. Zombiegewijs veeg ik het van ene filmpje naar het andere. Dat bed voelt zo warm, zacht en gezellig aan... Waarom zou je willen opstaan... toch? En dan heb ik nog m'n Spaanse lessen niet vervolledigd op Duolingo. Al die apps zullen tijdens de dag regelmatig terugkeren. Wanneer ik in de supermarkt aan de kassa sta aan te schuiven, wanneer ik op het toilet zit, wanneer m'n avondeten lekker gesmaakt heeft, maar ik heb nog geen zin om af te wassen. 's avonds ga ik ook nog wat swipen in bed tot ik me nog niet moe genoeg voel om te slapen.
-
Maakt dat scherm me blijer? Neen, integendeel.
-
Helpt het me? Neen, ik verlies er heel veel tijd mee, ik slaap moeilijker en raak nog moeilijker uit bed 's morgens.
-
Heb ik spijt? Ja, ik had dingen kunnen doen in functie van mijn doelstellingen, of ik had kwalitatieve tijd met vrienden of familie kunnen doorbrengen.
Dus ik neem me voor:
-
Niet meer gsm'en in bed. Noch 's morgens, noch 's avonds.
-
GSM gaat niet meer mee naar het toilet.
-
Thuis gaat m'n smartphone op de draadloze lader, ver uit m'n buurt.
-
Op café of restaurant blijft dat ding in m'n broekzak.
Spreek me gerust aan als je me ziet valsspelen...
Ik heb even nagedacht over welke zaken mij energie geven, en dat brengt me ook bij de zaken die mij energie kosten:
-
Mensen die ik graag zou willen helpen, maar die tegen wil en dank in negatief blijven.
-
Mensen waar ik graag een goeie relatie/band/vriendschap mee zou willen, maar waarvan dat niet wederzijds is.
-
Mensen die me niet leuk of goed genoeg vinden.
-
Mensen die mij omlaag willen halen.
Het zijn stuk voor stuk situaties die me energie kosten. Het is een mooie gave om het beste te willen voor iedereen. Het ligt in mijn natuur om goed te willen doen voor iedereen en daar ook die erkenning voor te krijgen. Ik wil zo graag dat iedereen me apprecieert, dat iedereen inziet dat ik alleen maar de beste bedoelingen heb. Maar ik heb geleerd: Je kunt niet voor iedereen goed doen, ook al zou je dat willen. En wat je ook doet, er zullen altijd mensen zijn die je niet graag hebben. Jaloersheid? Misbegrip? Heb ik iets verkeerd gedaan? Geen flauw idee. Wat ik wél weet is dat het bakken vol energie kost om te proberen aandacht te krijgen van diegene die het je toch niet wil geven. Ik weet hoeveel energie het kost om te proberen voor iedereen goed te doen. Ik weet hoeveel energie het kost om te proberen om iemand die jou niet mag te laten draaien.
Ik heb leren loslaten. Ik heb vrienden, kennissen en zelfs familie waarvan ik wéet wat ze achter m'n rug allemaal vertellen. Ronduit vernederend. Ik werd er zelfs kwaad van. Sommigen hebben een mes in mijn rug gestoken, en achter m'n colère schuilde vooral een gekwetste mens. Verdriet en boosheid worden bij mij na een nachtje slaap een gezond doorzettingsvermogen, maar ik heb leren loslaten. Mensen die niet vooruit willen links, mensen die me te ambitieus vinden, of te flauw, of arrogant of whatever... Ik laat gewoon achter mij. Da's makkelijk gezegd hoor ik je zeggen. Klopt, dat is een zéér zure appel om door te bijten. Maar wat blijkt? Ik voel me bevrijd! Er ligt amper nog iets op mij lever. Deuren sluiten doet pijn, maar het cliché gezegde gaat: "Waar één deur dicht gaat, opent zich een andere deur."
Mijn voornemen is dus om dit in de toekomst steeds meer te gaan doen.
Deze vind je misschien cliché? Ik ook. Maar...
Ik zie nu meer dan ooit de link tussen m'n leven, gezondheid, moraal, energie, frisheid en de voeding en drank die laat binnenkomen. Pas op, ik hang de diëtist niet uit hoor. Eten kan zo lekker zijn. Een lekker gourmetje, een heerlijk vers vispannetje of een rumsteak met peperroomsaus met krokantje, dunne, verse frietjes.... Hmmm.... Ik laat het heus niet liggen. Onlangs bleef ik met de vrienden van onze muziekverenigingen plakken na de laatste repetitie voor de winterstop. Dat laatste Triple Karmelietje was er ook teveel aan, maar dit werd écht een memorabele avond.
That's the good part. Ik merk ook dat zwaar eten me een opgeblazen gevoel geeft, ik kom aan en niet meer mooi of makkelijk zijn door spannende kledij maakt me natuurlijk niet blij. Dat opgeblazen gevoel zal me ook eerder aan de zetel hechten dan me aanzetten tot actie. De dag na een avondje met voldoende alcohol geeft me ook niet bepaald vleugels.
Ook de moraal... Alcohol, suikers, vettig eten helpen ook niet bepaald aan de meest positieve mindset. Ik heb nu toch al wat geëxperimenteerd met alcholvrije periodes om het verschil écht eens te voelen. Idem met voeding. AMAI... Wat een energie! Ik voel me ook veel frisser in het hoofd, redeneer veel beter, voel me beter en ik bruis van de creativiteit. Ik mopper en klaag minder, het glas (water 🤗) is veel makkelijker halfvol dan halfleeg. Bovendien val je af, oog je fitter, en zie ik er (toch in mijn beleving) fantastisch uit als ik voor de spiegel sta. Mensen zeggen me dat ik er goed uitzie. En hupla! Daar heb je weer een positieve boost.
Ik leerde enkele lekkere alcoholvrije Gins en biertjes kennen. Maar ik leer weer een koud glas water appreciëren. Een spuitwater met een ferme scheut gembersap erbij... heerlijk! M'n boeken van Pascale Naessens hebben me geleerd dat gezond eten geen konijnen-eten hoeft te zijn.
Mijn voornemen is om dus alcohol te beperken tot een gering aantal topmomenten waar ik echt eens kan genieten van een lekker biertje of wijntje. Voor hou ik alcohol en frisdrank voor bezoek en vermijd ik alcohol zoveel mogelijk. Ook op het menu probeer ik gezonde natuurlijke voeding te variëren, de fruitmand in de living blijft steeds gevuld, en af en toe mijzelf een plezier gunnen zonder na te denken over 'mogen of niet mogen'.
Samen met gezonde voeding heeft ook beweging een positieve invloed op mij. Ik merk duidelijk in minder- tot non-actieve periodes dat ik me weer loom ga voelen, moeite heb om op te staan uit bed of de zetel, en dat ik sneller zonder energie zit. Dan begin ik weer pijn in de onderrug te voelen en worden simpele inspanningen weer lastig.
Wanneer ik beweeg krijg ik daar energie van, dat geeft me ook een boost in de positieve mindset. Die wordt nog positiever wanneer de complimenten komen. Zelfs wanneer ik niet afval zeggen me mensen dat ik er strakker en fitter uitzie. Zeker in combinatie met gezonde voeding voel ik mij he-le-maal top. Ook als ik wél afval, ... veel bewegingen worden makkelijker. In en uit de zetel of m'n wagen kruipen, huishoudelijke taken, en ook mijn trainingen. Training geven en publiek spreken kosten enorm veel energie. Toch als je het goed wil doen. Wanneer ik fit sta flits ik werkelijk van de ene naar de andere kant. Niet iedereen staat op een podium, natuurlijk. Ik stond ooit in de Colruyt winkel als bediende verkoper, en ook daar voelde ik die energie-boosten. Ik kan je berichten tonen van klanten die me op facebook opzochten om me dan een privébericht te sturen om hun bewondering of dankbaarheid voor m'n enthousiasme te uiten. Ongelooflijk toch? In de Colruyt, bijgod....
Mijn voornemen is dus om dagelijks te bewegen. Ik nam weer een abonnement bij de fitness, ik ga opnieuw 2 tot 3 keer per week joggen, ik kan ook gaan wandelen, en op drukkere dagen ga ik gewoon een kwartiertje op de mat in de slaapkamer m'n core-workouts doen. Maar iedere dag wil ik minstens 15 minuten lichaamsbeweging. Hou er me gerust aan...
Ik heb vorig jaar m'n grootste wens in vervulling laten gaan. Ik heb van m'n bijberoep & m'n passie m'n hoofdberoep gemaakt. Ik ben dus volledig zelfstandig geworden en daar gooi ik me 100% voor. Die volle overgave heb ik altijd gehad. Toen ik verkoper was, toen ik manager werd van een team en toen ik sales manager werd van het ganse bedrijf.
Volle overgave had bij mij echter één side-effect. Ik was constant bezig met m'n job. Ook vorig jaar was dat zo. Als ik geen training sta te geven ben ik blogartikels of een E-boek aan het schrijven, of dan ben ik een andere training aan het voorbereiden. Ik zit een boek te lezen, of zélf nog eens een training mee te volgen. Ik ben m'n mails aan het opvolgen of ik ben aan een nieuw programma aan het werken. MAN, wat doe ik dit graag! Leuk hé... zo met passie je ding doen.
Maar dan zie ik een interview met topartiesten of topondernemers die allemaal spijt hebben dat ze zoveel tijd hebben gemist met hun geliefde of hun kinderen. Niemand zegt op z'n sterfbed: "Ik had graag nog wat meer willen werken". Mensen hebben altijd spijt van interpersoonlijk gemis. Dat doet me denken dat ik wel vaak in de buurt van mijn kinderen ben, fysiek, maar mentaal ben ik constant met m'n bedrijf bezig. De laptop op de schoot, de smartphone of tablet in de hand. Afspreken met die goeie vriend die ik al lang niet meer zag? "We gaan daar eens voor kijken, hé?" Herken je dat? Uitstel wordt dan... juist ja.
Ik ben nu voor het eerst in 15 jaar thuis geweest tijdens en tussen de feestdagen... Wauw... Wat heb ik genoten van m'n tijd met m'n kinderen en mijn partner. Het verbeterde niet alleen mijn band, maar het maakte me een vrolijke mens, het maakte me echt gelukkiger. En dat deed me beseffen dat ik hier echt tijd voor moet maken.
Mijn voornemen is dus: Tijd plannen om door te brengen met de mensen die ik graag zie, en me daar dan aan houden, déconnecteren van de rest van de wereld.
