De gekke treinconducteur (en z'n fantastische mindset)
SALESBLOG
Mijn partner had me voor mijn verjaardag een concert van Hans Zimmer cadeau gedaan. Misschien kent u hem? Hij is de man die de muziek componeerde van o.a. Pirates of the Caribbean, The Da Vinci Code, Gladiator, enzovoort. Het optreden ging door in de Ziggo Arena in Amsterdam. Ik was dolgelukkig met mijn cadeau, en we hebben er onmiddellijk een weekendje Amsterdam van gemaakt. We zijn er met de trein naartoe geweest, zodat we geen gedoe hadden om dure parking te moeten zoeken.
In Amsterdam hebben we echt een toptijd beleefd. De bediening in het hotel was méér dan klantvriendelijk, bij ieder restaurant- en winkelbezoek werden we in de watten gelegd, een aantal bezoekjes ginder zullen we nooit meer vergeten en het concert was gewoonweg fantastisch! Ook het openbaar vervoer (metro & tram) in Amsterdam zijn heel erg goed georganiseerd, waardoor we zonder wagen toch vrij snel overal bij geraakten.
Maar goed, op een bepaald moment moesten we opnieuw huiswaarts. Met pijn in het hart, maar met een rugzak vol fijne herinneringen stapten we de trein op richting Antwerpen. Daar zouden we de trein naar Ieper nemen. Ik ben dirigent van een muziekvereniging, en die avond hadden we repetitie, dus we namen voor het zekere een trein eerder. In Antwerpen ondervonden we onmiddellijk dat we terug in handen van de NMBS waren. Toen we wilden overstappen was de trein die we nodig hadden simpelweg ... afgeschaft. Verder geen uitleg. Via Twitter wilde ik toch even verhaal halen, maar daar kreeg ik enkel een beleefde versie van "wij kunnen er ook niks aan doen" te lezen. We moesten dus bijna 3 uur wachten op een nieuwe aansluiting, waardoor ik dus iedereen in de muziekvereniging moest teleurstellen. Ik was ziedend! We waren amper 30 minuten over de Belgische grens en de NMBS had het alweer gekund.
Wanneer ik na drie uur mokken toch met mijn partner op de juiste trein was geïnstalleerd hoorden we door de speakers een wel héél erg jolige treinconducteur spreken. Hij schuwde de grapjes niet. Ook toen hij uitlegde dat we in België opnieuw mondmaskers moesten opzetten (wat in Nederland niet moest), kon hij het niet nalaten om ook iedere mogelijke manier waarop je het masker verkeerd kon opzetten op hilarische wijze te vermelden. Ook toen we in Gent halt hielden kon hij het niet nalaten in verschillende talen zijn favoriete cafeetjes in Gent toch even te vernoemen. Toen hij bij ons kwam voor de ticketcontrole stak hij zijn werkplezier niet onder stoelen of banken. Hij vroeg ons ook even hoe we het in Amsterdam hadden gesteld, en sloot af met een grapje om te besluiten met de beste wensen voor de terugreis.
We hebben ferm gelachen met die man, en zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Mijn frustratie was weg. Ik had opnieuw mijn glimlach teruggevonden, en zo sloten we ons prachtig weekendje toch nog heel fijn af.
Wat is nu de moraal van het verhaal? Wel, wat jij ook doet, of jij nu poetst, de receptie bemant, verkoper bent, zaakvoerder bent, whatever... Jij kan de redding zijn voor een ander. Hoezeer die persoon zijn dag ook om zeep is, hoe groot de tegenslag ook is. Jouw attitude, jouw glimlach, jouw enthousiasme kan die persoon zijn dag redden. Dus glimlach, geniet, en laat anderen meegenieten. Jij kunt het verschil maken!
